P.Ramlee Derhaka Kepada Sultan dan UMNO?

Sebuah karya filem yang bermutu biasanya mengandungi beberapa unsur utama seperti: hiburan, didaktik, imaginasi, emosi, intelek dan teknik.

HIBURAN (entertainment) merupakan fungsi asas bagi sesebuah filem. Perfileman juga berupaya dan mampu menjadi bahan hiburan yang bermutu.

Kategori “hiburan” adalah berbeza antara seorang pembaca dengan seorang pembaca lain. Malah sebuah filem dengan pelbagai unsur ketegangan masih boleh diterima sebagai sebuah filem yang menghiburkan. Ia tidak pula menjatuhkan nilai dan martabat filem berkenaan. Sebaliknya menunjukkan betapa filem berkenaan bersifat subjektif dan fleksibel.

Selain menghibur, filem juga harus berupaya mendidik penonton. Dalam hal ini, filem seharusnya memiliki unsur DIDAKTIK (moral). Unsur pengajaran lazimnya disampaikan secara halus melalui mesej yang tersirat dan tidak secara berkhutbah.

Nilai, moral dan tatasusila yang diterapkan melalui filem biasanya disampaikan secara tidak langsung.

Ini dapat kita lihat di dalam filem-filem karya Allahyarham P.Ramlee.

Sesungguhnya seniman agung P.Ramlee memang ‘agung’ dengan imuniti besar kerana biar berkali-kali menghina, mengutuk dan melecehkan Sultan, tiada siapa berani berkata arwah seorang yang menderhaka.

Malah P.Ramlee pernah menyamakan Sultan dengan setan dalam Seniman Bujang Lapuk. Menyamakan UMNO dengan golongan sarkis. Klasik sekali. Filem-filem arwah terus menjadi evergreen dan tidak jemu di tonton berulang kali. Juga isinya sesuai untuk sepanjang zaman.

Berdasarkan rekod karya-karya seni P. Ramlee, kesemua penghasilan beliau merupakan aset yang begitu berharga dan tiada wang ringgit mahupun segunung intan yang mampu menggantikannya.

Dunia semakin berubah dan tiada siapa yang dapat menjangkakan sampai bila nama P.Ramlee akan terus bersemadi dan tersemat di jiwa kita lewat filem-filem yang telah dihasilkannya.